Dwanaście ♥

Gdy się obudziłam zobaczyłam wpatrującego się we mnie Zayna.

- Co robisz? – zapytałam

- Wpatruję się w najpiękniejszą dziewczynę na całym świecie – powiedział i mnie pocałował

- Kocham Cię – szepnął Zayn

- Ja ciebie też. – tę jakże romantyczną chwilę przerwał nam wbiegający do pokoju Lou

- No widzę państwo Malik już nie śpi, więc ruszcie się i schodźcie do nas na dół – powiedział do nas Lou

- Musisz tak wpadać do pokoju .? Nie umiesz pukać? – zapytał Zayn

- Umiem. Ale mi się nie chce. – zaczął się śmiać Lou

- Jeszcze raz nie zapukasz, a zabiorę Ci wszystkie marchewki  - zagroził mu Zayn. Lou w tym momencie momentalnie spoważniał .

- Dobrze, oczywiście. Dla moich marcheweczek zrobię wszystko. – oznajmił nam

- Lou, a dla mnie to już nie zrobisz nic.? – zapytała Eleanor, która przechodziła obok naszego pokoju

- Dla ciebie kochanie wszystko – wykrzyczał Lou , wziął El na ręce i wybiegł z naszego pokoju

- Wariat – zaśmiałam się

- No to jak wstajemy ? – zapytał Zayn

- No dobra. To ja idę się ubrać. – wstałam z łóżka i podeszłam do szafy. Wybrałam krótkie jeansowe spodenki, białą bokserkę, miętową  marynarkę i czarne conversy. Włosy zostawiłam rozpuszczone, lekko się pomalowałam i zeszłam na dół. Wszyscy jedli już śniadanie, dosiadłam się do nich i wzięłam talerz z jedzeniem.

- Jakie, plany na dzisiaj? –zapytała Danielle

- Może, pójdziemy popływać? – zaproponowała El

- Dobry pomysł, to jak idziemy pływać.? – spytał Lou

- Tak – wszyscy byli zgodni oprócz Nialla

- Niall, a ty? – zapytałam

- Ja mam inne plany? – wszyscy się zdziwiliśmy o co chodzi Niallerowi

- Jakie? – dopytywał Harry

- No wiecie… -przeciągał – będę jeść – wykrzyczał – wszyscy zaczęliśmy się śmiać z naszego blondynka

- Haha. Mogliśmy się domyślić – powiedział przez śmiech Lou

Zjedliśmy śniadanie i zaczęliśmy sprzątać. W pewnym momencie usłyszałam dzwonek mojego telefonu, szukałam go i nie mogłam go znaleźć. Znalazłam go w końcu w marchewkach.?! To dziwne, ale nie ważne. Odebrałam , była to najgorsza chwila w moim życiu.

- Katy, twoja mama miała wypadek, jest w szpitalu. Przyjedź jak najszybciej – w słuchawce usłyszałam zmartwiony głos Josh, gdy dowiedziałam się o wypadku mamy, osunęłam się na podłogę,  zaczęłam płakać

- Będę – tylko tyle zdołałam powiedzieć przez łzy, zauważyłam, że reszta patrzy na mnie ze zdziwieniem

- Kochanie co się stało – zapytał Zayn i podszedł do mnie i wycierał moje łzy

- Moja … mama. – zaczęłam jeszcze bardziej płakać – miała wypadek – gdy to powiedziałam poczułam, że Zayn mnie mocniej przytula

- Csii, Katy będzie dobrze. Pojedziemy do szpitala, okej.? – pocieszał mnie Zayn

- D-dobrze  -wyjąkałam, wstałam z podłogi podbiegła do mnie reszta i mnie mocno przytuliła

- Jesteśmy z tobą – powiedziała Danielle

- Możesz na nas zawsze liczyć, pamiętaj – dopowiedziała Eleanor

- Dziękuje wam – podziękowałam im i przytuliłam się do nich jeszcze mocniej

- Katy, kiedy chcesz jechać do szpitala ? –zapytał się mnie Zayn

- Najlepiej teraz, zawieziesz mnie? – spytałam

- Pojedziemy tam z tobą wszyscy – powiedział Liam

- Ja, przepraszam zepsułam nam wyjazd – i znów się rozpłakałam

- Na takie, wyjazdy będziemy jeździć jeszcze nie raz  - pocieszał mnie Liam

- Zayn, jedźmy już, chce już tam być. – powiedziałam

Wsiedliśmy do samochodu wszyscy i pojechaliśmy. Po półgodzinie byliśmy przed szpitalem. Wyszłam szybko z samochodu i pobiegłam do szpitala. Zapytałam pielęgniarkę gdzie mogę znaleźć moją mamę, wskazała mi salę i piętro. Poszłam tam. Przed salą siedział już Josh.

- Oh, Katy dobrze, że jesteś – powiedział

- Chciałam być jak najszybciej przy mamie. Co jej się stało.? – zapytałam

- Pojechała na zakupy, kiedy wracała na czerwonych światłach z dużą prędkością wjechał w nią tir. Stan Elizabeth jest dobry, ale jest w śpiączce –odpowiedział Josh

- Ale, czy ona z tego wyjdzie.?

- Lekarze dają na to szanse , ale nie są pewni – gdy to usłyszałam rozpłakałam się, po chwili poczułam na sobie czyjś dotyk, był to Zayn. Opowiedziałam reszcie co stało się z moją mamą, wszyscy byli w szoku  i mnie pocieszali. Czekałam niecierpliwie, kiedy będę mogła wejść do mojej mamy. Nagle z Sali wyszedł lekarz.

- Jak się czuję moja mama? –zapytałam

- Jest pani jej córką ? –zapytał

- Tak, jestem. Ale co z nią?

- Stan pani matki jest stabilny, ale jest w śpiączce. Może to potrwać kilka dni, ale też miesięcie.

- Czy ona z tego wyjdzie ?

- Są na to szanse, lecz nie wiemy dokładnie.  Może pani wejść do matki. A teraz przepraszam, mam innych pacjentów, do widzenia.

- Dziękuje – powiedziałam i skierowałam się w kierunku sali w której leżała moja mama. Otworzyłam niepewnie drzwi, na łóżku zobaczyłam moją mamę podłączoną do tych wszystkich urządzeń. Podeszłam do niej i usiadłam obok niej.

- Mamo, proszę obudź się – szepnęłam i zaczęłam płakać

Siedziałam z mamą jeszcze przez długi czas, ale poczułam się zmęczona i wyszłam. Na korytarzu siedzieli wszyscy i wyczekiwali kiedy wyjdę z Sali.

- Katy, kochanie wszystko okej.?- zapytał mnie Zayn przytulając mnie

- Nie, nic nie jest okej. Mama jest w śpiączce nie wiadomo kiedy się wybudzi i czy w ogóle się wybudzi. – powiedziałam rozpłakałam się, wtuliłam się w Zayna

- Katy, jesteś zmęczona, powinnaś iść spać – powiedziała Danielle

- Nie, ja tu będę siedzieć przy mamie

- Katy, powinnaś odpocząć – powiedział Josh

- Zanocujesz dzisiaj u nas, chodź pojedziemy do domu – powiedział Zayn

- No dobrze, ale rano przywieziesz mnie do szpitala?

- Oczywiście, jedźmy już, późno jest.

Pojechaliśmy wszyscy do domu, nie miałam ochoty już siedzieć więc poszłam spać. Położyłam się ale nie mogłam zasnąć, przed oczami miałam ciągle moją mamę i ten nieszczęsny wypadek. Dlaczego to mi się przytrafiło.? Nie mogłam na to odpowiedzieć. Po chwili zasnęłam . 

                                                               ***

Przepraszam was, że tak długo nic nie dodawałam, ale po prostu nie miałam czasu za dużo nauki :/

Trochę dramatu wstawiłam do opowiadania, ale obiecuję nie będzie trwał długo ;)

Czytajcie i komentujcie ;) xxx