Czternaście ♥

Przed salą zobaczyłam Zayna rozmawiającego z nim. Moim ojcem. Nie wiedziałam, skąd dowiedział się o tym, że mama jest w szpitalu. Gdy mnie zobaczył od razu do mnie podszedł.

- Witaj Katy. Jak się czujesz ? –zapytał

- A jak mam się czuć.?!

- No tak, rozumiem. Ale wiedz, że na pewno będzie dobrze. – próbował mnie pocieszać

- Nikt tego nie wie czy będzie dobrze, a ni ty a ni ja. A w ogóle skąd się dowiedziałeś się , że mama jest w szpitalu.?

- Niejaki Josh do mnie zadzwonił i mnie o tym powiadomił.

- Ahaa, dobrze. Chcesz coś jeszcze ode mnie, bo jestem zmęczona i chciałabym już jechać do domu.?

- Katy, moglibyśmy się jutro spotkać i porozmawiać.?

- A o czym ty chcesz ze mną rozmawiać? – zapytałam, nie wiedziałam o czym on chce ze mną rozmawiać, po tym wszystkim co zrobił

- O tym co zrobiłem, chcę ci wszystko wytłumaczyć, nie zajmie to długo, proszę Cię Katy.- widziałam, że ojcu zależało na spotkaniu ze mną więc się zgodziłam

- No dobrze, to gdzie.?

- Zadzwonię jeszcze do ciebie jutro, dobrze.?

- Dobrze, a teraz przepraszam ale będę już szła.

- Do jutra- usłyszałam jeszcze jego głos

Wyszliśmy z Zaynem ze szpitala i poszliśmy do samochodu. Byłam ciekawa o czym Zayn rozmawiał z moim ojcem.

- Kochanie, a o czym rozmawiał z tobą mój ojciec

- Pytał się jak sobie radzisz i kim jestem dla ciebie – odpowiedział

- I co mu odpowiedziałeś.?

- Że jestem z tobą i że Cię bardzo kocham i będę się tobą opiekować i nigdy nie dam ci nikomu krzywdzić. – gdy Zayn to mówił wzruszyłam się i jedna łza popłynęła mi policzku.

- Katy, powiedziałem coś nie tak.? Czemu płaczesz? – Zayn przejął się tym, że zaczęłam płakać

- Nic złego nie zrobiłeś. Po prostu wzruszyłam się tym co o nas powiedziałeś mojemu ojcu. Kocham Cię.

- Ja ciebie też. – uśmiechnął się do mnie , resztę drogi spędziliśmy  w ciszy, przez ten czas myślałam co będzie ze mną i Zaynem, mamą i Joshem i moim ojcem. Obawiałam się tego spotkania, chciałam znów móc z nim rozmawiać tak jak kiedyś i widzę, że jemu też na tym zależy. Moje rozmyślenia przerwał Zayn.

- Katy, jesteś ? – zapytał

- Tak, przepraszam zamyśliłam się.

- A nad czym tak myślałaś.?

- Nad nami, moją mamą i Joshem oraz moim ojcem

- I co wywnioskowałaś.? -  zapytał

- Że Cię bardzo kocham, że chcę aby moja mama wróciła do zdrowia. A co do mojego ojca chyba jestem w stanie mu wybaczyć. Widzę, że się stara o to wszystko.

- Popieram Cię, moim zdaniem też powinnaś mu wybaczyć. Decyzja należy już tylko do ciebie.

- Jeszcze się nad tym zastanowię.

Jechaliśmy jeszcze dziesięć minut i byliśmy w domu. Przed drzwiami można było już usłyszeć krzyki dochodzące z domu. Z lekkim strachem co nas może czekać w domu, weszliśmy do środka.  Mieliśmy się czego obawiać, Louis leżał na podłodze i nie mógł powstrzymać śmiechu, Eleanor śmiała się z Lou , Niall oczywiście jadł, bo co innego mógł robić ten nasz blondynek. Liam i Danielle siedzieli na kanapie i przyglądali się temu wszystkiemu. Czasami wydaje mi się, że to oni są najbardziej ogarnięci z nas wszystkich. Amy z Laurą stały i wszystkiemu się przyglądały. Harry, no właśnie nigdzie go nie widziałam.

- Ekhm, co tu się dzieje ? –zapytałam, bo nikt nie zauważył, że weszliśmy

- N- oo, bo –oo Harry … haha no on haha jego włosy haha – próbował mówić Louis, ale przez jego śmiech nic nie mogłam zrozumieć.

- Gdzie jest Harry – zapytał Zayn

- Tu jestem – powiedział schodzący po schodach Harry. Gdy go z Zaynem zobaczyliśmy nie mogliśmy powstrzymać się ze śmiechu, reszta też do nas dołączyła. Harry spojrzał na nas wzrokiem zabójcy. Śmialiśmy się z Harry’ego dlatego, że zszedł do nas w wyprostowanych włosach i makijażu.

- Biedny Harry.. Kto ci to zrobił . haha – zapytałam

- Ten zdrajca – wskazał na tarzającego się dalej Louisa

- No to, mamy wyjaśnienie zachowania Louisa – powiedział Zayn

- No ale nic takiego mu nie zrobiłem – powiedział Lou, który podniósł się dopiero z podłogi

- Nic.?! Ty nic nazywasz, wymalowanie mojej twarzy i wyprostowanie moich kochanych loczków. Louisie między nami koniec.- powiedział groźnie Harry

- Co?! Jak to. Harry proszę wybacz mi. Nie chciałem tego zrobić. Wybacz. –błagał klęcząc na kolanach Louis

- Dobrze, ale po raz ostatni ci wybaczam.

- Och, dziękuje Harry już nigdy więcej. – zapewniał go Lou

- A tak, zapytam Lou. Skąd wziąłeś kosmetyki. – spytała Eleanor

- No z twojej kosmetyczki  - odpowiedział

- Co.?! Z mojej. ? Louisie Tomlinsonie pożałujesz tego – powiedziała Eleanor i wstała z kanapy,  Lou gdy to zobaczył szybko pobiegł na górę , a Eleanor za nim i tyle ich widzieliśmy.

- Kiedy, on z tego wyrośnie – powiedziałam do siebie

- Katy, wydaję mi się, że nigdy – powiedział Liam

- Zostaje nam jedynie tylko czekać na cud. – zaśmiałam się – ale przynajmniej mamy rozrywkę dzięki niemu

- I rozprostowane włosy – dorzucił Harry i wszyscy zaczęliśmy się śmiać

- A z czego się śmiejemy – zapytał wchodzący Niall – i znów wybuchliśmy śmiechem.

- W tym momencie to z ciebie. – powiedziałam

-A ja co znów zrobiłem.? – zapytał

- No właśnie nic i to jest w tym najśmieszniejsze  - powiedział Zayn

- Ja was naprawdę już nie rozumiem. Wracam do rzeczy, która jedyna mnie rozumie.

- Niall, co masz na myśli – zapytała Danielle

- No , a co ja mogę mieć na myśli – zapytał

- No nie wiemy, oświeć nas – powiedziała Amy

- No oczywiście, że jedzenie – krzyknął i pobiegł szybko do kuchni

- Ach ten nasz żarłok – westchnęła Laura

Posiedzieliśmy jeszcze chwilę, ale poczułam się senna i poszłam spać. Położyłam się i po chwili zasnęłam w objęciach Morfeusza.

*Następnego dnia*

Obudził mnie Niall, który wymachiwał mi rękami przed oczami, śmiejąc się przy tym tak głośnie , że nikt nie mógłby spać.

- A ty, czego.? – zapytałam

- Wstawaj! – krzyknął

- Ale po co .?

- Jeść mi się chce – powiedział

- Nie umiesz sam sobie zrobić.?

- Nie, ty umiesz lepiej – próbował prawić komplementy, które podziałały

- No dobra, wstaję idę się ubrać i zrobię ci to śniadanie.

- Katy, normalnie Cię kocham – krzyknął i przytulił mnie

- Kto kocha moją Katy.? – zapytał Zayn, który ni z stąd ni z owąd znalazł się w naszym pokoju niczym nindża*

- Ja. ! – krzyknął Niall

- Mam być zazdrosny – zapytał

- Nie musisz, ja ją kocham tylko za jedzenie

- No wiesz Niall, jak możesz – powiedziałam

- No to ja może pójdę – powiedział blondyn i ulotnił się z pokoju

- No ja już z nim nie mogę – westchnęłam

- Dasz radę. A poza tym dostałaś sms-a .

Wzięłam telefon, sms okazał się od taty.:

„ Katy spotkajmy się w kawiarni „Róża” o 17. Tata.:)

Odpisałam, że mi pasuję i wstałam z łóżka. Podeszłam do  szafy, na dzisiaj wybrałam sobie letnią sukienkę bo były nadzwyczaj ciepło jak na Londyn, do tego jeansową kurtkę i brązowe botki. Poszłam do łazienki przebrałam się, umalowałam i uczesałam. Wyszłam z łazienki , w pokoju na łóżku leżał Zayn.

- Ślicznie wyglądasz – powiedział

- Dziękuje, idziemy na śniadanie.? – zapytałam

- Tak, jasne.

Zeszliśmy na dół, wszyscy już wstali i siedzieli przy stole. Gdy Niall mnie zobaczył od razu zaczął krzyczeć.

- No ile można się ubierać. ?! Ja tu siedzę głodny – krzyczał

- Siedź cicho bo nic nie dostaniesz – odpowiedziałam i podziałało bo Niall ucichł

Na śniadanie przygotowałam tosty, raczej stos tostów ze względu na naszego obżarciucha. Tosty ze stołu zniknęły już po chwili i znalazły się na talerzu nikogo innego jak Nialla.

- Idziemy, dzisiaj się gdzieś przejść.? –zapytała Laura

- Może do parku.? – dopowiedziała Amy

- Nam pasuję – powiedzieli Liam i Danielle

- Reszcie też więc idziemy do parku.

Po śniadaniu, chłopcy poszli grać w jakąś grę, a my z dziewczynami zostałyśmy w kuchni i rozmawiałyśmy.

- Dzisiaj, spotykam się z moim ojcem. –powiedziałam

- Tak.? Kiedy się z nim spotkałaś.? – zapytała El

- Był wczoraj w szpitalu i prosił mnie o spotkanie, widziałam, że mu na tym zależy więc się zgodziłam.

- Chcesz mu wybaczyć.? –zapytała Laura

- Chciałabym, wydaję mi się, że się zmienił. Zależy mu na tym żeby ze mną porozmawiać i wszystko wyjaśnić.

- Przekonasz się dzisiaj i na pewno podejmiesz dobrą decyzję – dopowiedziała Danielle

- Dzięki za radę, a teraz zbierajmy się jeśli chcemy iść do tego parku – powiedziałam i poszłam do chłopaków powiedzieć, żeby się zbierali. Po półgodzinie wszyscy byli gotowi do wyjścia. Chodziliśmy po parku, po pewnym czasie Harry zabrał gdzieś Amy a Niall Laurę. My postanowiliśmy wybrać się do Milkshake, spotkaliśmy tam trochę fanek, chłopcy porobili sobie z nimi zdjęcia i porozdawali autografy a my z dziewczynami zamówiłyśmy na po shake’u i usiadłyśmy czekając na chłopaków, dotarli do nas po dziesięciu minutach

- Przepraszamy, że tak długo ale nie chciały nas puścić – tłumaczył się Liam

- Dobrze, a teraz siadajcie – powiedział Danielle

Spędziliśmy tam trochę czasu, spojrzałam na zegarek była 16.30.

 - Ja muszę się zbierać, mam spotkanie z tatą zaraz. – powiedziałam

- Nie denerwuj się, będzie dobrze. Zadzwoń po mnie to potem po ciebie przyjadę.- powiedział Zayn

- Dobrze, zadzwonię, lecę pa – pocałował go w policzek i poszłam. Do kawiarni doszłam w piętnaście minut, gdy weszłam taty jeszcze nie było zajęłam miejsce i zamówiłam sobie ciastko. Po chwili w drzwiach kawiarni pojawił się tata. 

                                                                  ***

A tu taki mały bonus - długi rozdział. Nie wierzę, że mi się udało tak długi napisać, ale czego się nie robi dla czytelników ;) Dziękuje wam za komentarze i wejścia. Cieszę się, że chce wam się czytać moje opowiadanie.  Z racji tego, że dodałam trochę dłuższy rozdział kolejny nie wiem kiedy się pojawi, chciałabym go dodać jak najszybciej ale nie chcę niczego obiecywać. Jest teraz przerwa od szkoły więc w tym czasie na pewno rozdziały będą się pojawiały. Chciałabym wam też życzyć Smacznego jajka i mokrego Dyngusa ;)  xxx